''Kal diyemedim ki''-huLYA
Posted
Sana gitme diyemedim..Kalsan da sen sen değilken; ben ben olablir miydim ki..
Elimi tutarken ellerimden kalbime kadar dokunabilen adam yokken
kalbin kırıklarını onarabilir miyim dersin..Her şey güzel başlamıştı demeyeceğim merak etme...Bir peri masalı uğruna bilebile yaptım bile bile sevdim seni şimdi konuşmaya hakkım mı var.. Sevmek kabullenmek değilmiş olmamalıymış geç anladım sen anlattın bana minnettarım.. Ben kabul etmiştim oysa seni..Hatalarınla sevmiştim işte..Gözlerinde görebildiğim sonsuzluklar için katlanmıştım.Seven insan katlanırdı bazı şeylere ne de olsa ben böyle bilirdim.
Bir de sende kendimi sevmeyi öğrenmiştim sanırım.
Prensesim derdin ya prenses sandım ben de kendimi..''Ben prenses olmak istemiyorum senin prensesin olmak istiyorum''..
Neyse..Sen gittikten sonra sattım ben de işte tahtımı tacımı... Yanında yüreğimi de verdim ki geriye tek bir şey kalmasın bize dair.. Ah ama çocukluk işte bilemedim seni yüreğimle değil tüm varlığımla sevdiğimi o yüzden sen gidince bitmişim anladım..
İyi ki de satmışım her şeyi yoksa çarpan bir kalbe söz geçirmek kolay mı dayanamaz sever her şeye rağmen o zaman nasıl dayanacak böyle bir acıya.. Bana değiş demiştin ya bak değiştim işte sevecek misin şimdi beni geçecek mi her şey.. Uyanacağım uykumdan ve ellerin ellerimde olacak mı.. Biliyorum kabus görmüşsün prensesim diyeceksin ben sana bunları yapabilir miyim..Ağlayacağız beraber sarılacaksın bana yine..
O yüzden ben hemen yatayım tamam mı .. Erken kalkayım ki çabucak bitsin bu kabus.. Sensizlik böyle zor işte..
This entry was posted
on 06:45
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.