Can Yücel-Ayrılığın hakkını ver  

Posted by: bodrumpenceresi

Ayrılığın hakkını ver...
Anlamsız kıl tüm yaşanmışlığı...
Kalmayı beceremedin
Bari gitmesini öğren !
Ne bileyim vur sırtımdan mesela
Ayrılık,ayrılık olsun !
Gidişlerden gidiş beğen
Yeter ki gitmeler senin olsun...
ÇOK OLUYORSUN BÖYLE GİTMEK Mİ OLUR.!!!
HER GİDİŞİNDE KENDİNİ BENDE UNUTUYORSUN...!!

''o''nun için...huLYA  

Posted by: bodrumpenceresi



''Karanlıktan çıkıp,aydınlığı bulabilmek''



Hepimizin dileği bu değil midir?
Artık ezber haline gelmiş,
her zorluğu açacak sandığımız anahtar cümle bu değil midir bizim için?
Korkarız neticede karanlıktan,yolumuzu bulamamaktan.

Işıktır her şeyi aydınlatan,pembeyi pembe yapan;ayıran siyahtan. Sorgulamayız bu yüzden bazen ışığın kaynağını. Aradığımız şey çıkmaktır karanlıktan.Önemi var mıdır ne ile aydınlandığımızın?



Oysa ki bana sorarsanız ben daha bir korkarım aydınlıktan. Karanlıktaki gibi gizlemez ki insanı. Saklamaz yaralarını,iyice çıkartır ortaya.



Büyük yanılgılara düşüren de ışıktır insanı. Kimi zaman görmezden geldiğin en değersiz

şeyleri öyle parlatır ki; bir anda ''o'' farklı olur.

Sana ışığı,parlaklığı,güzellikleri vaad etmeye başlar. Görmezden gelebilir misin?
Kapılır gidersin sonunda.

En kötüsü de karanlıktaki bir insan bir anda görmesidir o ışıltıyı.Çölde kalmış gibi seraplara sarılacak kadar çaresiz bir insana neler ifade edebileceğini anlayabilir herkes,hepimiz hayatındabir kez kanmamış mıdır ''o''na?

Aşkı aşk yapanın da o ışıltı olduğunu düşünmüşümdür hep.
Her şey gitse de akılda kalmaz mı
sevgilinin ışıl ışıl gözleri; ağlarken inci gibi parlayan gözyaşları? O gidince ışığını kaybetmez mi insan? Karanlıkta kalmaz mı?
En güzel yalanlar en güzel paketinde o ışıl ışıl gözlerle sunulmamış mıdır?
Gittiğinde anlarsın ancak o ışıltının ardında ne büyük acıları ne üzüntüleri getirebileceğini.
Bir olur karanlıkla yalnızlık.Kendi karanlığına çekilirsin;o sana yalan söylemez.O mutluluğu da yaşatmaz evet ama zaten korkmaya başlarsın mutlu olmaktan da.Bilirsin en büyük yıkımın mutluluğun ardından geleceğini. Sevmeye başlarsın karanlığı.

Tüm karanlıkları benimsemeye başlarsın. Önce yüreğinin ateşini söndürürsün bozmasın karanlığını diye. Son nefesinle üflersin yüreğindeki ateşe. Zaten titreye titreye yanıyordur zor olmaz söndürmek...
''Evet başardım! Benimdir artık tüm karanlıklar.''

Son anda bir şey farkedersin. Tek bir ateş yanıyor mu hala?

''O''nun gözlerinde kalınca her şeyin,unutursun kendi gözlerinin o son bir umut yanan ışığını.

Bu noktada ikiye ayrılır insan. Ya bilirsin ki sen istedikçe o ışık asla sönmez,ya da onu da söndürür bitersin. Seçilmez olursun; herhangi bir şeymiş gibi.

Ben seçimimi yaptım.

Dedim ya severim karanlıkları.

S'onsuza kadar..

''Kal diyemedim ki''-huLYA  

Posted by: bodrumpenceresi

Sana gitme diyemedim..
Kalsan da sen sen değilken; ben ben olablir miydim ki..
Elimi tutarken ellerimden kalbime kadar dokunabilen adam yokken
kalbin kırıklarını onarabilir miyim dersin..Her şey güzel başlamıştı demeyeceğim merak etme...Bir peri masalı uğruna bilebile yaptım bile bile sevdim seni şimdi konuşmaya hakkım mı var.. Sevmek kabullenmek değilmiş olmamalıymış geç anladım sen anlattın bana minnettarım.. Ben kabul etmiştim oysa seni..Hatalarınla sevmiştim işte..Gözlerinde görebildiğim sonsuzluklar için katlanmıştım.Seven insan katlanırdı bazı şeylere ne de olsa ben böyle bilirdim.
Bir de sende kendimi sevmeyi öğrenmiştim sanırım.
Prensesim derdin ya prenses sandım ben de kendimi..''Ben prenses olmak istemiyorum senin prensesin olmak istiyorum''..
Neyse..Sen gittikten sonra sattım ben de işte tahtımı tacımı... Yanında yüreğimi de verdim ki geriye tek bir şey kalmasın bize dair.. Ah ama çocukluk işte bilemedim seni yüreğimle değil tüm varlığımla sevdiğimi o yüzden sen gidince bitmişim anladım..
İyi ki de satmışım her şeyi yoksa çarpan bir kalbe söz geçirmek kolay mı dayanamaz sever her şeye rağmen o zaman nasıl dayanacak böyle bir acıya.. Bana değiş demiştin ya bak değiştim işte sevecek misin şimdi beni geçecek mi her şey.. Uyanacağım uykumdan ve ellerin ellerimde olacak mı.. Biliyorum kabus görmüşsün prensesim diyeceksin ben sana bunları yapabilir miyim..Ağlayacağız beraber sarılacaksın bana yine..
O yüzden ben hemen yatayım tamam mı .. Erken kalkayım ki çabucak bitsin bu kabus.. Sensizlik böyle zor işte..

Her seçim bir kaybedişti..-huLYA  

Posted by: bodrumpenceresi

''HER SEÇİM BİR KAYBEDİŞTİR''
Her seçim bir kaybediş aslında.

Kimi zaman her duyuşunda öylesine iyiymiş dediğin sözler öyle anlarda aklına düşer ki yüreğindeki yankısı yetmez,yazmak istersin.Bugüne kadar dikkatini çekmeyen şeyler neden bir anda böylesine anlam kazanır. Cevabı çok basit.Bu sefer duymazsın ya da görmezsin. Yaşarsın. Yaşarsın ve yazarsın Gelelim seçimlere ve kaybedişlere. Her şey zıttını içinde taşıdığı gibi bu iki kavramda ayrılmaz birbirinden.Hazlar için ödenen bedeller gibi,nefrete dönüşen sevgiler gibi. Seçmek için kaybetmek,vazgeçmek. Bir sevgili için gururundan vazgeçersin tüm saygınlığından ve muhtemelen aklından.Bir damla sevgiyi seçerken büyük bir aşktan farketmeksizin vazgeçmek de vardır.Bir sevgiliden vazgeçerken büyük bir aşka rastlamak da.Bazen de emin olamadan başkalarının etkisiyle yapılan seçimler olur hayatımızda. En zor dönemlerindekişiliğini kaybetme aşamasındayken bir anda yağan tavsiyelerle şekil verirsin hayatına. Sebebi yalnızlık mıdırumutsuzluk mudur güçsüzlük mü bilinmez. Şartlar her zaman farklıdır ama uyarsın işte. Belki aynı konuda bir kaç kezkarar deiştirirsin.Bunun için bedel ödemen gerekir. Kimse şartları sorgulamaz neden demez, yapmışsındır.Pişmanlıkların önemi yoktur . Seni yargılayan da yine zamanında aklına uyduğun insanlardır. Ödediğin bedelin sebepleridir.Sorsan onların da hataları vardır ama mutlaka ki gerekçeleri de vardır. Onlar sen gibi değildir. İyidirler. Tüm bunları düşündüğünde insan yaşamayı her seçişinde ölümden vazgeçmiş olmalı,uzaklasmalı ölümden.Peki neden böyle olmaz? Yaşamak adına inançla attığı her adımda neden ölüme yaklaşır bazı zamanlarda insan.Çıprındıkça daha da boğulur bataklığında.. Ona varmak için atılan adımlar neden uzaklaştırır seni ''o''ndan daha fazla?
Oysa ki ben sevmiştim dersin,onun için her şeyden vazgeçmiştim. Onu seçmiştim.Her şeyimden vazgeçmek pahasına onu seçmiştim. İşte o zaman bir şeyi daha fark edersin. Bazı seçimlerin vazgeçişten öte ''kaybediş'' olduğunu.Daha sonra korkmazsın artık seçimlerinden. Hiçbir şeyi olmayan insanın vazgeçecekleri de kayıpları da olmayacaktırzaten daha ne kaybedebilir ki kaybetmişken yüreğini,kaybetmişken en sevdiğini...
Sonunda terk edip gitmek istersin bu oyunu.
Bu kez de oyunu kaybedersin..