çünkü hakediyorsun =)

pembe bir defter kapağı... üzerinde tüylü pembe kalpleri olan.. defteri eline aldığında ilk olarak ne düşünürsün hakkında?
sevgiler yazılmıştır, kim bilir ne kadar çok umut yüklenmiştir satırlarına... mutluluklarını da, hüzünlerini de yazarsın sayfa sayfa. ilk sayfaya bulutlar çizersin, masmavi.. fotoğraflar yapıştırırsın.. anılarını yazarsın.
gün gelir senin hüznüne de sırdaşlık eder... yazarsın da yazarsın..olur ya, ''aşk'' yazdığın kelimelerin ıslanır gözyaşınla... yağmur yağdırırsın içindeki tertemiz gelincik tarlasına. bir sonraki sayfayı çevirirsin, aylar önce,defteri ilk aldığın zaman çizdiğin resmi; çiçeklerin içinde koşan kırmızı elbiseli küçük kız resmini görürsün =) işte o an silersin gözyaşlarını; çünkü o resmi çizen de sensin, defterinin yapraklarını gözyaşlarınla sulayan da... o an tekrar inanırsın kendine, güneş açar işte gökyüzünde... 'yağmurdan sonra' açan güneş gibisi yoktur ki... gökkuşağını görürsün, mis gibi toprak kokusunu duyarsın.. ve en önemlisi, 'sen', yeniden, sen! olursun. zaman sonra anlarsın ki o yağmurlar senin gelincik tarlanı beslemiş, güçlendirmiştir, yeniden kırmızıya boyamana yardım etmiştir gelincik yapraklarını. yağmur yağarken yalnız hissedersin,o an gözlerin görmez işte, sen yeniden umutla dolana kadar bakmamışsındır etrafına, ama sevdiklerin yağmurda da hep yanında olmuştur =)
hayat öyle ilginçmiş ki, ne yaşarsan yaşa,acıyı atlatma gücü verirmiş insana.. ve yine öyle ilginçmiş ki, daha çok güçlendirirmiş insanı her defasında. yeter ki sen kendine güvenecekmişsin, inanacakmışsın :)

Defterlere.. sıralara.. boş kağtlara yazdığm günlerdir içimde yankılanan o cümle.. ''İkimizden biri vazgeçene kadar..'' Öyle demişsin bana yazdığın mektupta.. Eskileri karıştırırken bir anda gözüme çarptı işte..''İkimizden biri vazgeçene kadar sevmekten, seni asla bırakmam'' Vazgeçişler bu kadar erken mi olmalı diye soruyorum kendime sürekli.. İnsan vazgeçebilir mi sevgisinden..Sevgiliden vazgeçmek bir derece daha anlaşılır geliyor da.. Sevgiden vazgeçmek olacak iş midir bilmiyorum. Tamam hep bildim ömür boyu diye başlayan sözlerin en nüyük yalanlar olduğunu. Bir keresinde bana demiştin yaömrümün sonuna dek seveceğim seni diye.. Ben de ''Bir daha bunu söyleme,ömür boyu verilen sözler asla tutulmaz!!Beni sevdiğin sürece...'' demiştim ya. Bu yüzdendi işte. Sahi hatırlıyor musun dediğimi? Hatırlamıyorsun biliyorum.Bir yazıda neden bu kadar çok biliyorum kullanıyorsamk.. Aslna bakarsan hiçbir şey bilmiyorum artık sana ve aşka dair. Zaten bilmediğim içindi ya bunca üzüntü bunca ayrlıklar. Ne yapayım senden öğrenmiştim her şeyi.Hatalarımdan dolayı suçlama beni. Küçük bir çocuk ne bilebilir ki aşka dair. Beraber öğreniyorduk. Hatalarımdan dolayı vazgeçmiş olamassın benden. Çocuktuk evet,ama sevdik nihayetinde. Bir insan sevdiğinden hata yaptı diye vazgeçemez sakın bunu söyleme.. Hele bu hatalar kum taneleri kadar küçükse..Korktum de sevmekten. Daha fazla sorumluluk alamadım.. Elimi taşın altına koyamadım korktum de hadi.. Ya da deme ne olursun.. Sevmiyorum deme...Ama sevmiyorsun sonuçta.. Ne diyebilirsin.. Ben ne diyebilirim? Geri gel diyemem.. Sev beni yeniden.. Diyemem ki.Çünkü sen vazgeçtin benden. Sevginden vazgeçtin sen... Ama her şeye rağmen ben vazgeçmiyorum sevmekten. Senden uzakta yaşamayı kabul ederim amaSevgimi kimselere bırakmam. Senden ve seninle geçirdiğim her anımdan geriye kalan en önemlim o,kıymetlim.Biri sahip çıkmalı ona. Çok yıprandı kırıldı ama o masum olandı. Hatalarımızı ona yükleyip de arkama bakmadan gidemem. ''İnsan aşkı bulduğunda değil kaybettiğinde anlıyor'' derler ya hani.. Çok doğru .. Ben seni kaybettiğimde anladım.Peki nasıl oluyor da sen ben gidince beni sevmediğini anlıyorsun. Hiç mi sevmedin diye soracağım.. Soramıyorum. Bu da sana yapacağım en büyük yanlış olur herhalde. Biliyorum beni sevdin ve minnettarım sana ama diyorum ya nasıl vazgeçtin sevginden.
Anlamıyorum. Neyse işte bazen kabullenmek gerekiyor.
Dediğin gibi
''İkimizden biri vazgeçene kadar ''
Ve sen vazgeçtin benden.